Mijn vrienden weten alles van me. Ze kennen mijn ouders, mijn opa’s en oma’s en mijn partner. Ze weten waar ik vandaan kom en waar ik ben opgegroeid. Ik hoef bij hen geen woorden te gebruiken om ervoor te zorgen dat ze me begrijpen. We voelen elkaar naadloos aan. Mijn beste vriendinnen zien het gelijk aan me als ik niet lekker in m’n vel zit of als ik een masker ophoud. Ik vind dat zo fijn. Soms heb ik het idee dat zij mij beter kennen dan dat ik mezelf ken.
Verschillende vriendschappen
De kern van mijn vriendenkring woont in Groningen. Ik leerde hen kennen gedurende mijn studententijd. Ik zie hen dan misschien wat minder dan mijn Amsterdamse vrienden, maar ik spreek ze wel iedere dag via WhatsApp. Dat is wel een groot verschil. Ik zie de ene groep wat vaker, maar hen spreek ik minder intensief, terwijl ik de andere groep juist minder zie, maar wel iedere dag spreek. Elke vriendschap is sowieso anders. Ik vind het ook fijn als vrienden me soms even laten, omdat ze weten dat ik het bijvoorbeeld heel druk heb met werk. Zij respecteren dat en dat vind ik super fijn. Ik ben zelf ook wel voorstander van het feit dat je niet hele dagen met elkaar hoeft te appen of elkaar drie keer per week moet zien. Zolang het goed zit als je elkaar weer ziet, weet je volgens mij dat je een sterke vriendschap hebt.
Afstand moet geen invloed hebben op een relatie
Ik woonde samen met een vriendin in Groningen. Dat ik nu in Amsterdam woon met mijn partner maakt natuurlijk een wereld van verschil. De kwaliteit van de vriendschap verandert niet, in tegendeel, maar dat je nu opeens twee uur van elkaar vandaan woont terwijl je vroeger iedere avond samen at, maakt het anders. Maar we zijn absoluut nog net zulke goede vriendinnen. Ik vind sowieso dat als je verder uit elkaar woont, dat niet gelijk hoeft te betekenen dat je vriendschap verwatert. Kelvin, mijn partner, en ik woonden ook jarenlang met die afstand tussen ons in, maar dat is ook goedgekomen. Ik denk ook dat het een soort mindset is die van twee kanten moet komen. Mijn vriendinnen uit Groningen zijn er echt altijd als ik iets belangrijks heb te vieren in Amsterdam. En andersom natuurlijk ook. Het een kwestie van geven en nemen die in balans moet zijn.
Vroeger en nu
Ik ben nu 25 en ik besef me dat je beter een handjevol goede vrienden kan hebben, dan een giga groep waar je de helft amper van spreekt. Toen ik op de middelbare school zat, wilde ik dat iedereen me leuk vond en wilde ik bij ieder groepje horen. In de loop der tijd kwam ik erachter dat het vrij weinig boeit wat andere mensen van je vinden. Je kan nou eenmaal niet door iedereen leuk gevonden worden, en dat hoeft ook helemaal niet. Dat proces gaat denk ik altijd onbewust en hoort bij het volwassen worden.
Tijd voor elkaar
Zoals ik al zei, betekenen mijn vrienden alles voor me. Ik wil ze het liefste altijd om me heen hebben. Ik ben ook zo dankbaar dat ze iedere keer weer richting Amsterdam komen om bijvoorbeeld bij belangrijke en grote lanceringen te zijn, zoals mijn kookboek of kledinglijn. Maar het allerleukste vind ik de avonden waarbij de hapjes en drankjes tevoorschijn worden gehaald en we spelletjes spelen tot diep in de nacht. We maken echt de tijd voor elkaar en ik zou alles opgeven voor ze, maar dat weten ze als het goed is wel.
